Άνοια & Διαταραχές Μνήμης

Προσπάθεια και δυσκολία να θυμηθούμε πρόσφατα γεγονότα, δυσκολία μνήμης σε σχέση με ονόματα φίλων η αντικειμένων, επανάληψη θέσεων ιστοριών η ερωτήσεων, δυσκολία στην παρακολούθηση συνομιλιών, δυσκολία στην λογική επεξεργασία και στην σκέψη, σύγχυση σε οικία περιβάλλοντα.

Η άνοια ως γνωστόν ανήκει στις εκφυλιστικές παθήσεις έτσι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα συμπτώματα ξεκινούν μετά την ηλικία των 75 ετών.

Η πορεία προς το γήρας φέρνει και αλλαγές στη μνήμη και τις γνωστικές λειτουργίες. Οι άνθρωποι αρχίζουν να ξεχνούν καθώς γερνάνε και αυτό είναι σχετικά φυσιολογικό. Αυτό που δεν είναι ωστόσο φυσιολογικό είναι να βιώνει κάποιος απώλεια μνήμης σε τέτοια έκταση ώστε να επηρεάζεται η αυτόνομη λειτουργικότητά του ή η προσωπική του ασφάλεια. Είναι φυσιολογικό ακόμα τέτοια προβλήματα μνήμης να συνοδεύονται από μεταβολές στη διάθεση, την προσωπικότητα ή τη συμπεριφορά.

Τα προαναφερθέντα στοιχεία και συμπτώματα μπορούν όμως πολλές φορές να μπερδέψουν την διαγνωστική μας σκέψη, διότι μπορεί να προέρχονται και από άλλες καταστάσεις όπως άγχος στεναχώρια κατάθλιψη και υπερκόπωση και μπορούν να μας δώσουν την αφορμή για να σκεφτούμε την άνοια χωρίς όμως να υπάρχει τέτοια νόσος. Σε κάθε περίπτωση για την πλήρη και γρήγορη διερεύνηση των συμπτωμάτων κυρίως της απώλειας μνήμης και της προέλευσης της είναι απαραίτητο να γίνεται ειδική εξέταση για την αντιμετώπιση του θέματος, η εξέταση είναι σύντομη απλή και ειδική δίνοντας άμεση απάντηση για το αν κάποιος πρέπει να συνεχίσει την ενασχόληση και την διερεύνηση των συμπτωμάτων ή να αντιμετωπίσει την αιτία τους με άλλο τρόπο.

Η έγκαιρη και ακριβής διάγνωση έχει σημασία γιατί επιτρέπει την έγκαιρη έναρξη φαρμακευτικής και μη φαρμακευτικής θεραπείας για τον ασθενή και γιατί δίνει στην οικογένεια τα χρονικά περιθώρια για ενημέρωση αποδοχή της κατάστασης και προγραμματισμό για το μέλλον.

Από την έναρξη των συμπτωμάτων της άνοιας μέχρι τα τελικά στάδια μεσολαβούν κατά μέσον όρο 12 χρόνια, τα στάδια εξέλιξης είναι τρία, το ήπιο,το μεσαίο και το προχωρημένο στο οποίο ο πάσχων είναι απολύτως εξαρτημένος αδρανής και ανίκανος να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του.

Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι μια εκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου που ευθύνεται για το 50 - 60% των περιπτώσεων άνοιας της μεγάλης ηλικίας.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ριζική θεραπεία για τη νόσο Αλτσχάιμερ, σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας φάρμακα που ελέγχουν τα συμπτώματα της νόσου, ιδίως αν χορηγηθούν στα αρχικά στάδια και διατηρούν επί μακρόν την ποιότητα ζωής των ατόμων με άνοια και των οικογενειών τους.